Wat betekent de laatste zinsnede van artikel 4.6.4, § 6 VCRO ?
Artikel 4.6.4, § 6 VCRO luidt als volgt:'Onverminderd § 5, kan het verval van rechtswege niet worden tegengesteld aan personen die zich op de verkavelingsvergunning beroepen, indien zij kunnen aantonen dat de overheid, na het verval, en ten aanzien van één of meer van hun kavels binnen de verkaveling, wijzigingen aan de verkavelingsvergunning heeft toegestaan, of stedenbouwkundige of bouwvergunningen of stedenbouwkundige attesten heeft verleend, in zoverre deze door de hogere overheid of de rechter niet onrechtmatig werden bevonden'.Maar wat betekent de laatste zinsnede? De 14e kamer van de rechtbank van eerste aanleg te Gent kent het antwoord:‘Met die decretale toevoeging heeft de decreetgever slechts toepassing willen maken van het vertrouwensbeginsel: als de overheid een verkavelingsvergunning zélf toepast, dan mag ook de burger ervan uitgaan dat die verkavelingsvergunning (nog altijd) van kracht is. Maar dat geldt dan wel alléén als de overheid die de verkavelingsvergunning heeft toegepast niet achteraf werd teruggefloten door een hogere overheid of door de rechter: alsdan kon/kan die beslissing namelijk niet dienen als basis van een rechtmatig vertrouwen bij de burger dat de (toegepaste) verkavelingsvergunning nog bestond/bestaat. Hiermee wordt dan ook uitsluitend verwezen naar (administratief of rechterlijk) vastgestelde onwettigheden die dateren van vóórde inwerkingtreding van (artikel 4.6.4., §6 van) de Vlaamse Codex Ruimtelijke Ordening (op 1 september 2009). Het gebruik van de verleden tijd in de hierboven aangehaalde zinsnede (‘werden’, niet: ‘worden’) spreekt trouwens voor zich. Ná 1 september 2009 kon/kan de hier bedoelde onwettigheid (versta: omwille van een gebeurlijk eerder voltrokken verval van de toegepaste verkavelingsvergunning) ook door de rechter niet meer worden vastgesteld'.
Referentie Rb. Gent, 14ekamer, 8 oktober 2013, ng. (Pub503539)
