Kortrijk
Regen
7° - 12°
Antwerpen
Regen
7° - 12°
Blog
Blog
01 februari 2019  | Dirk Van Heuven

Wanneer is er sprake van achtereenvolgens uitgevaardigde onteigeningen voor eenzelfde doel?

Artikel 2 van de Onteigeningswet van 26 juni 1962 bepaalde het volgende: 'De achtereenvolgens uitgevaardigde onteigeningen voor eenzelfde doel worden als één geheel beschouwd bij de schatting van de waarde van de onteigende goederen'.

Zulks staat ten andere nog steeds in artikel 62, 2e lid van het Onteigeningsdecreet.

In een arrest van het hof van beroep van Gent van 29 januari 2019 was er een niet-benaarstigde onteigeningsmachtiging in uitvoering van het oorsronkelijke ruimtelijk uitvoeringsplan van 2006 en een tweede, wél benaarstigde onteigeningsmachtiging na het herziene RUP van 2013. Het hof gaat op originele wijze in op de vraag of en wanneer er sprake is van achtereenvolgende onteigeningen:

Er is geen betwisting over het feit dat het GRUP van 2003 waarbij de onteigende grond en bestemmingswijziging onderging van agrarisch gebied naar bedrijvenzone nooit een uitvoering heeft gekend. Het onteigeningsbesluit dat daartoe in 2006 werd opgesteld, werd nooit tot uitvoering gebracht. Om die reden is hier niet de situatie voorhanden van opeenvolgende onteigeningen, ongeacht het doel van de plannen (‘GRUPS’). De betrokken onteigende gronden hebben in werkelijkheid nooit hun formele bestemming gekregen. Het is niet redelijk van de geïntimeerden om een waardering te vorderen van de onteigende gronden voor een statuut dat nooit tot uitvoering gebracht is. De gehele zone is tussen 2003 en 2013 agrarisch gebleven. Voor zover de geïntimeerden er eigenaar van waren, hebben ze er al die tijd hun land en tuinbouwbedrijf kunnen op uitbaten. Et gebeurden geen ontsluiting, verkavelingen, infrastructuurwerken of enige aanleg van nutsvoorzieningen. De vraag of de onteigeningen al dan niet gebeurden ter verwezenlijking van hetzelfde doel is van geen belang aangezien er geen opeenvolgende onteigeningen waren. De door de vrederechter aangestelde schatter omschreef dat de onteigende grond enkel toegankelijk was via een buurtweg van 3 meter breed. De onteigende grond was zo goed als ingesloten, waardoor deze na de bestemmingswijziging ook geen werkelijke waardevermeerdering kon ondergaan zonder de aanleg van zeer ingrijpende voorzieningen en ontsluitingen.

Die concrete feitelijke situatie verantwoordt dat de toepassing van het beginsel van de planologische neutraliteit betekent dat voor de waardering van de onteigende gronden moet gekeken worden naar de bestemming vóór het GRUP van 2003, namelijk agrarisch gebied, zijnde hun werkelijke bestemming op het moment van de onteigening. De interpretatie door de geïntimeerden van de planologische neutraliteit is in deze zaak niet toepasselijk omdat nooit uitvoering is gegeven aan de bestemmingswijziging naar bedrijventerreinen.’

Referentie: Gent, 29 januari 2019, nr. 2017/AR/2258 (pub506879)

Deel dit artikel