Dat het Vlaams handhavingsrecht in volle evolutie is, is het minste dat men kan zeggen.

Niettegenstaande de talrijke interventies van de decreetgever tot matiging van de handhavingsbevoegdheden, blijken de Vlaamse stedenbouwkundigE inspecteurs zeer creatief in de rechtsvinding, met o.a. de heruitvinding van het stakingsbevel, het zogenaamde voortzettingsmisdrijf, het gewoontemisdrijf en het gebruiks- of bestemmingsmisdrijf.

Deze nieuwe rechtsfiguren, soms wel, soms niet overgenomen in een sterk verdeelde rechtspraak, maken dat in het bijzonder bestemmingsstrijdige stedenbouwmisdrijven, ook buiten ruimtelijk kwetsbaar gebied, SOMS de facto toch onverjaarbaar blijken.

Marion Dhondt, stedenbouwkundig inspecteur, heeft een artikel gepubliceerd (info@law januari-februari 2014, 8-11) waarin hij zijn juridische standpunt toelicht en gewaagt van ‘denkwerk, proactief optreden en rechtspraak [die] leidden tot lichtpunten in de benauwende tunnel van krimpende handhavingsmogelijkheden’.

Wellicht ziet niet iedereen het zo.

De auteur besluit zijn artikel als volgt:

‘Het staken van het gewoonlijk gebruik en het staken van het strijdig gebruik lijken het podium van de handhaving te halen. Ze wachten enkel nog op de bloemenmeisjes.

Over het staken van het gebruik van een niet-vergund gebouw/functie zal nog veel commentaar volgen: ‘chasse-patat’, ‘goeie benen’ of toch nog een kwak in de sprint?

Het rusteloos peloton kijkt uit naar de volgende etappes ...’.

Referentie: M. Dhondt, ‘Handhaven van illegaal gebruik. Een efficiënt ingrijpen bij bouwinbreuken?’ (info@law januari-februari 2014, 8-11)