Het wetens en willens gebruiken van een wederrechtelijk bouwwerk is een instandhoudingsmisdrijf, geen voortzettingsmisdrijf

Zo alvast oordeelt het hof van beroep te Gent in een arrest van 9 maart 2012:

“De stelling van de appellant, dat een instandhoudingsmisdrijf zich enkel zou beperken tot een passieve houding (nalaten, stilzitten) en zich zou beperken tot een schuldig verzuim, vindt nergens steun.Het wetens en willens gebruiken van een wederrechtelijk bouwwerk valt eveneens onder instandhouding, hetgeen thans gedepenaliseerd is.

De appellant tracht aldus ten onrechte toch aan het begrip “instandhouden” in de zin van artikel 6.1.1. lid 1, 1° V.C.R.O. (voorheen artikel 146, lid 1, 1° D.O.R.O.) een beperkende betekenis te geven, teneinde aan de gevolgen van de tussengekomen depenalisering van het instandhoudingsmisdrijf tenzij in ruimtelijk kwetsbaar gebied (te dezen niet van toepassing) te kunnen ontkomen. Deze interpretatie vindt echter geen steun in de wet, noch in de rechtspraak en de rechtsleer. Het strafbaar feit van instandhouding van bouwwerken zonder vergunning of in strijd met die vergunning bestond/bestaat (in de verleden tijd wat betreft de tussengekomen depenalisering van het instandhoudingsmisdrijf buiten ruimtelijk kwetsbaar gebied) in het schuldig verzuim geen einde te maken aan het bestaan van de (wederrechtelijk uitgevoerde) bouwwerken. Het instandhoudingsbedrijf is/was een onthoudingsmisdrijf en het schuldig verzuim kan/kon ook bestaan in het gebruiken van het niet vergunde goed. De term “voortzetten” is aan de delictsomschrijving van artikel 6.1.1. lid 1, 1° V.C.R.O. toegevoegd om duidelijk te stellen dat wie een werk of handelingen of wijzigingen (in de zin van artikel 4.2.1. V.C.R.O. of in artikel 4.2.15 V.C.R.O.) voortzet ondanks verval of vernietiging van de vergunning of de administratieve of jurisdictionele schorsing ervan, een strafbaar feit begaat.”

Referentie : Gent, 9 maart 2012, 2006/AR/771 (Pub3233-2)