Hoewel de verwerende partij van oordeel was dat ook een veldschuur kan worden beschouwd als een 'gebouw' in de zin van artikel 4.4.23 van de VCRO, werd deze door de Raad voor Vergunningsbetwistingen niet gevolgd.

De Raad oordeelt ter zake als volgt:

'Artikel 4.4.23 VCRO kan maar worden toegepast als de aanvraag ‘een gebouw’ of ‘een gebouwencomplex’ betreft. Artikel 4.1.1, 3° VCRO neemt een ‘gebouw’ op in de ruimere begripsomschrijving van ‘constructie’. Het begrip ‘gebouw’ wordt decretaal niet gedefinieerd zodat het in zijn spraakgebruikelijke betekenis begrepen moet worden. Van Dale, Groot woordenboek van de Nederlandse taal definieert het begrip ‘gebouw’ als “hetgeen gebouwd is, bouwwerk van tamelijke of aanzienlijke grootte en in het algemeen vervaardigd van duurzaam materiaal, dienende tot woning, samenkomst of andere maatschappelijke verrichtingen, tot berging (een pakhuis, arsenaal), als monument of anderszins”.

In de bestreden beslissing besluit de verwerende partij dat de aanvraag voldoet aan de in artikel 4.4.23 VCRO gestelde “generieke voorwaarden”. Daarin neemt ze eenvoudigweg aan, zonder nadere motivering of beschouwingen, dat de constructie een gebouw is, de beroepsargumentatie van de verzoekende partij ten spijt. In haar bestuurlijk beroepschrift heeft de verzoekende partij aangevoerd dat de bestaande constructie, zoals gesteld in het advies van het Departement Landbouw en Visserij, een open veldschuur is, een utilitaire constructie bestemd voor de opslag en bescherming van stro tegen de weersomstandigheden, en dat er geen wettelijke grondslag bestaat om van een dergelijke open constructie een gesloten gebouw te maken.

Niet alleen laat de verwerende partij de beroepsargumentatie van de verzoekende partij onbeantwoord, de betrokken constructie is ook geen gebouw in de spraakgebruikelijke betekenis van dat woord. Wat de in de aanvraag opgenomen foto’s en de in de bestreden beslissing opgenomen foto van de constructie laten zien, is een dak op palen zonder wanden of muren. De aan twee zijden van de constructie geplaatste, in omvang beperkte betonplaten kunnen geen wanden of muren worden genoemd. In zijn adviezen heeft het Departement Landbouw en Visserij de constructie treffend omschreven, met name “een open afdak”.

Anders dan de eerste tussenkomende partij het ziet, doet het niet ter zake dat de constructie “eenvoudig” dichtgemaakt kan worden. Van belang is dat de constructie in de bestaande toestand op het ogenblik van de aanvraag geen gebouw is.

De argumentatie van de tweede tussenkomende partij dat een schuur een gebouw is, dat de constructie een schuur en dus ook een gebouw is, is een schijnredenering. Het is niet omdat de constructie in de aanvraag (of processtukken) als een schuur bestempeld wordt, dat het ook een schuur is. In zoverre de tweede tussenkomende partij schermt met de definitie in Van Dale van een ‘schuur’, met name een eenvoudig gebouw dat dienstdoet als bergplaats, laat ze een deel van de definitie achterwege. Volgens Van Dale is een schuur een eenvoudig, oorspronkelijk houten gebouw zonder verdieping, “bestaande uit vier wanden en een dak”, dat tot bergplaats dient. Zoals de verzoekende partij opmerkt, leidt dat tot de conclusie dat de constructie geen schuur in die betekenis is.'

De basisrechten voor zonevreemde constructies worden op deze manier opnieuw een stukje restrictiever geïnterpreteerd, waardoor de tendens van de principiële afbraak van 'gebouwen' en 'constructies' bij het toepassen van de zonevreemde basisrechten in het agrarisch gebied verder kracht wordt bijgezet.

Deel dit artikel